یه روز تعطیل تصمیم گرفتیم برای دیدن نمایش دختر انار که بلیط نیم بهاش رو معلم سه تار مامان داده بود بریم.هر چند تردید داشتیم که تو وروجک اونجا یک ساعت و نیم بی سرو صدا طاقت بیاری،اما از اونجا که نمایش بچه گونه بود دل رو زدیم به دریا.اولی که رفتیم داخل و نشستیم حکایتی بود نشستنت روی صندلی که تو همش غر میزدی که صندلیم تا میشه،اخه قربونت بشه مامانی،تو اینقد سبکی که انگار نه انگار اون رو نشسته بودی.تازه 12 کیلو و100 گرم شدی باکلی تلاشای ما.بعد هم که صندلی رو ثابت کردیم گیر داده بودی به عکس انداختن از مامان وبابا.تو ردیف جلویی ما اینقدر قشنگ دوربین رو تو دستای کوچولوت گرفتی که بغلی های ما میخندیدن.نمایش هم که شروع شد همش بغل مامان بودی و مثل همیشه یه ریز سوال میکردی.چرا اینطوری شد،چرا اونجوری شد.یا همش میگفتی چرا صورتم و رنگ نکردی؟و من میگفتم تموم شه میبرمت نقاشی کنه.و همین کارو کردیم....
روزهای من و درسا
خانه ای خواهیم ساخت از جنس گذشته...در حال زندگی کنیم و فرداها را به تصویر بکشیم...
dorsa جان تا این لحظه 14 سال و 6 ماه و 14 روز سن دارد
معرفی وبلاگ
درسایی یه دختر ناناز شیطون و بازیگوشه که عاشقه بازی کردن وشلوغ بازیه.خیلی چیزا رو به سرعت و به خوبی یاد میگیره و در کل هوش زبانی و اجتماعیش خوبه
آرشیو مطالب
نویسندگان
آخرین مطالب
لینک دوستان
پیوند های روزانه
آمار وبلاگ
بازدیدهای امروز : 14 نفر
بازدیدهای دیروز : 12 نفر
كل بازدیدها : 89614 نفر